آزاده رستمی

 نخستین طپش‌های عاشقانه قلبش قبل از ۱۶ سالگی‌اش شروع شد و بعدها توسط پسرش منتشر شد. عشق اول برای او تجربه موفقیت‌آمیزی نبود و پس از جدایی از شاپور، برای گریز از هیاهوی روزمرگی، زندگی بسته و یکنواخت روابط شخصی و محفلی، به سفر رفت. سفر به اروپا، آشنایی‌اش با فرهنگ هنر و ادب اروپایی، ذهن او را باز کرد و زمینه‌ای برای دگرگونی فکری در او فراهم آورد. آشنایی با ابراهیم گلستان موجب تغییر فضای اجتماعی و در نتیجه تحول فکری و ادبی در فروغ شد. آسایشگاه جذامیان خانه سیاهی بود که او به تصویر کشید و شروع تولدی دیگر برای او و زندگی هنریش بود. در همان اندک سال‌هایی که بود و دست به آفرینش زد آن‌قدر پرتوان ظاهر شد که با خیال راحت بتواند بگوید: ‌فاتح شدم/خود را به ثبت رساندم.../ دیگر خیالم از همه سو راحت است (تولدی دیگر). فروغ همچون دیگر معاصران اعتقادش به وفاداری محض به قالب را خیانت به مفهوم و محتوی دانست و تصمیم گرفت شعر را به‌عنوان فرم نشناسد و قالب را در کلمات بریزد نه اینکه کلمات را در قالب‌های شناخته شده و از پیش تعریف شده بچیند. در ذات او درجا زدن معنا نداشت و تمام تلاشش را برای پیشرفت خودش و هنرش انجام داد. او به بهترین شکل ثابت کرد که: «گر به مردابی ز جریان ماند آب/ از سکون خویش نقصان یابد آب/ جانش اقلیم تباهی‌ها شود/ ژرفنایش گور ماهی‌ها شود.»
اوایل دی ماه به دنیا آمد و اواخر بهمن هم از دنیا رفت؛ شاید برای همین بود که ایمان به آغاز فصل سرد داشت. زود پرید و شاید این باعث شد ما بیشتر تلاش کنیم تا پرواز را به‌خاطر بسپاریم چون دیدیم که پرنده مردنی است.