مهندس فزون آمدی صدهزار
زمانی رسم شده بود مردم برای خطاب کردن یکدیگر از لفظ دکتر استفاده می کردند. کم کم لفظ دکتر کم رنگ شد، حالا یا دکترها خوش نداشتند دست زیاد شود یا سلیقه جمعی عوض شد،
خدا داند.
بعد از دکتر، مهندس مورد استفاده قرار گرفت و حالا می‌بینیم که کاربرد این لفظ هم خوشبختانه کم‌رنگ شده
است.
باید پذیرفت تعداد مهندسان در جامعه آماری تحصیل‌کردگان زیاد است و انگار که همیشه همین‌طور بوده چون حتی جناب فردوسی هم قرن‌ها پیش گفته " اگر برگرفتی ز مردم شمار/ مهندس فزون آمدی صد هزار".
مهندس یعنی کسی که هندسه می‌داند و هندسه مطالعه انواع روابط طولی و اشکال و خصوصیات آنهاست. این دانش همراه همیشگی ریاضیات است. اول شرط مهندس بودن - دقت داشته باشید که مهندس بودن با مهندس شدن فرق دارد، شاید خیلی‌ها فقط به خاطر مدرک داشتن مهندس شوند- علاقه به ریاضیات
است.
کار مهندس جماعت عملی و عملیاتی کردن مفاهیم است، برای مهندس فرضیات اثبات نشده کاربردی ندارند زیرا وظیفه اوست که امکانات و محدودیت‌ها را مدیریت کند تا به دستاورد لازم برسد. ملاحظات بسیاری بر روی کار مهندسی تاثیر دارند، که از آن دسته ملاحظات دقت بالا و توانایی تحلیل کنش‌ها و وا کنش‌ها است. مهندس باید حساب و کتاب سرش
بشود.
طبیعی است که مهندسی موفق در بالا رفتن سطح زندگی بشر تاثیر بسزایی می‌گذارد زیرا با در نظر گرفتن قوانین و استفاده به‌جا از آنها و ترکیب موثر و کاربردی‌شان قادر خواهد بود نیازهای بشر را برطرف کند.
در واقع مهندس سعی در کاربردی کردن علوم و تلفیق آنها با هم در راستای بالا بردن کاربری‌شان دارد. این جامعه مهندسی است که ملزومات مورد نیاز جامعه را طراحی می‌کند، می‌سازد کنترل می‌کند و در صورت نیاز، بهبود کمی یا کیفی می‌بخشد.
شاید پنجم اسفند ماه تاریخ تولد خواجه نصیرالدین طوسی با آن سابقه پربار در تحصیل ریاضی و هندسه و نجوم بهترین بهانه بود برای اختصاص دادن یک روز به مهندسی و مهندسان، روزمان مبارک.