در پی این مذاکرات نیز آقای ذاکا، با کنجکاوی از پیگیری ها و مکاتبات نصر استان تهران، به ایران آمد. البته آقای نزار ذاکا کنجکاو آمد و بی ثمر رفت و کسی نفهمید که بالاخره این آمدن و رفتن اش، بهر چه بود؟

خوشبختانه تعدادی از عکس های این سفر، بطور تصادفی در دسترس قرار گرفته که هر کدام از این عکس ها، بیش از هزاران صفحه نقد و مطلب، سخن می گوید و نشان می دهد که در این سفر، میزبان، آقای ذاکا را حتی به کلاس صنایع دستی مربوط به بانوان هم برده است. در ادامه، آقای ذاکا را به مجتمع کامپیوتر پایتخت بردند که بجای آشنایی با صنایع پیشرفته رایانه کشور ( کارخانجات معظم واقع در شهرک های صنعتی پرند و هشتگرد) در فروشگاه های مجتمع کامپیوتر پایتخت، چرخی بزند و با انواع نوت بوک های ساخت کشور چین آشنا بشود و از قابلیت ها و توانایی های این فن سالاران چشم بادامی آگاه شود.

در رستوران برج میلاد هم، آقای ذاکا به همراه جمعی از مسوولان فعلی و سابق و اسبق یا فاقد سمت نصر تهران، غذاهای ایرانی را نوش جان کرد و در نهایت، نه اتفاق محیر العقولی افتاد و نه گشایشی در تحریم ها ایجاد شد و نه متخصصان و مشاوران رایانه ای ایرانی، رهسپار بازارهای کار جهانی شدند؛ بلکه مثل همیشه از جنس همان بیهوده کاری های همیشگی، باز هم کوه غرید و موش زایید.

مدتی است که شاهد اغراق در پیش بینی نتایج حاصل از انجام طرح های سازمان نصر استان تهران هستیم. بنابراین انتظار می رود که مسوولان نصر تهران یک بار هم که شده پاسخگوی مباحث مطرح شده در باره عدم تحقق ادعاهای مربوط به تعامل با آقای نزار ذاکا باشند و در آینده، اولا در اقدام برای انجام طرح های خود، قدری واقع بینانه تر و محتاطانه تر عمل کنند و از نظر و مشورت کارشناسان دلسوز خارج از مجموعه محدود اطرافیان و لابی خود بهره ببرند و ثانیا مسوولانه تر سخن بگویند و در منافع و نتایج غیر قابل حصول از یک برنامه ساده، چنین بی حساب و کتاب اغراق نکنند و با توجه به بلوغ صنف و بوجود آمدن آگاهی و یک حافظه تاریخی ارزشمند، بدانند که پس از این، اعضای صنف با روحیه مطالبه گری مسولانه، گفته های این بزرگواران را مورد بحث و بررسی و ارزیابی و پرسش و راستی آزمایی قرار خواهند داد.