آنا- دارپا یا سازمان پروژه های تحقیقاتی پیشرفته دفاعی آمریکا در سال 1958 برای بروز برخی نوآوری های عظیم در ارتش تاسیس شد که بسیاری از این نوآوری ها مربوط به بازار فناوری غیرنظامی می شود. تاکنون نیز چندین نوآوری در زمینه سیستم های روباتیک، موقعیت یابی جهانی و اینترنت داشته است. حال این سازمان با این تجربه فناورانه سعی کرده است که دنیای 30 سال آینده را پیش بینی کند:
دانشمندان دارپا احتمال این را می دهند که روبات ها و فناوری های مصنوعی به تنهایی به یک صنعت خاص تغییر شکل دهند. هواپیماهای بدون سرنشین هم از بخش نظامی به بازار غیرنظامی جهش خواهند کرد و خودروهای بدون راننده سیستم حمل و نقل انسان ها را به دست خواهند گرفت. البته دانشمندان دارپا ایده های بزرگ تری هم دارند.
دکتر جاستین سانچر، عصب شناس و مدیر بخش فناوری های بیولوژیکی دارپا معتقد است که ما به جایی خواهیم رسید که همه چیز را فقط با نیروی فکرمان کنترل کنیم.
وی می گوید: «دنیایی را تصور کنید که همه چیز را در محیط اطراف تان با نیروی فکرتان کنترل می کنید؛ حتی وسایل داخل خانه تان را با سیگنال های مغزی خاموش و روشن می کنید و با دوستان و اعضای خانواده تان با فعالیت های عصبی تان ارتباط برقرار می کنید».
به گفته سانچز، دارپا در حال کار روی فناوری های عصب شناسی است که این رویا و پیش بینی را به واقعیت تبدیل خواهد کرد. در آینده ایمپلنت هایی در مغز افراد معلول کاشت می شوند که بازوهای مصنوعی شان را کنترل کنند. این در حالی است که همین هفته گذشته، نوعی فناوری را معرفی کرد که برای نخستین بار توانست حس لامسه را به یک فرد فلج بازگرداند. دانشمندان دارپا این کار را با استفاده از ایمپلنت های مغزی که روی سر این شخص گذاشته بودند، انجام دادند.
دانشمندان دارپا معتقدند که در آینده انسان ها به فناوری هایی فراتر از ایمپلنت های مغزی نیاز خواهند داشت. به گفته استفانی تامپکینز، زمین شناس و مدیر بخش علوم دفاعی دارپا، فناوری های هیجان انگیز بیش تری ساختمان ها و اشیای پیرامون مان را متحول خواهند کرد.
وی معتقد است که ما در آینده قادر به ساخت ابزارهایی بسیار قدرتمند و در عین حال بسیار سبک برای به کار بردن در ساختمان ها خواهیم بود. وی پیش بینی می کند که در آینده آسمان خراش ها با موادی به قدرتمندی فولاد اما به سبکی فیبر کربن ساخته خواهند شد.
وی شرح می دهد: دنیای 30 سال آینده را به این شکل تصویرسازی می کنم که در آن تمامی موادی که در اطراف مان در ساخت ابزارها و ساختمان ها به کار رفته اند، کاملا متفاوت با چیزی است که هم اکنون دور و برمان می بینیم.
پم ملروی، مهندس هوا-فضا و فضانور سابق که هم اکنون مدیریت بخش فناوری های تاکتیکی دارپا را به عهده دارد، می گوید: فکر می کنم که در سال 2045، نوع ارتباط ما با ماشین ها کاملا متفاوت با امروز است. به عقیده من، در آینده با فشار یک دکمه با ماشین ها ارتباط برقرار و صحبت خواهیم کرد تا مطمئن شویم که همه امور به شکل هوشمندانه ای انجام شده است. درواقع به جای اینکه با کیبورد و سیستم هایی مثل تشخیص صدا کار کنیم، به راحتی می توانیم رودررو با آنها صحبت کنیم.
وی همچنین می گوید: هم اکنون برای فرود یک هواپیما، مراحل مختلفی باید انجام شود که همه این کارها را، از ناوبری گرفته تا مانیتورینگ سوخت، باید خلبان انجام دهد. درحالیکه من معتقدم در آینده تمامی این امور پشت سر هم و به صورت متوالی و به کمک هوش مصنوعی انجام خواهد شد.
دانشمندان معتقدند که در سال 2045، خلبان تنها کاری که انجام خواهد داد گفتن وضعیت بعدی هواپیما مثل «فرود» است و کامپیوتر خودش می داند که فرود شامل چه مراحلی است و خودش آنها را انجام می دهد.
ملروی معتقد است که در آینده با نمونه های بسیاری از این دست مواجه خواهیم بود که در آن ما می توانیم به طور مستقیم با کامپیوترها ارتباط برقرار کنیم و فقط کاری را که می خواهیم انجام دهیم را به آنها بگوییم و با کمک همدیگر، کارهای پیچیده را انجام دهیم.