چرا بازرگانی وزارتخانه مستقل می خواهد؟
منطق کار بازرگانی، اقتضائات امروز و تجربه سال های گذشته ایجاب می کند که بخش بازرگانی یک وزارتخانه مستقل داشته باشد و از وزارت صنعت، معدن و تجارت جدا شود. دست کم 70 درصد از الزامات فرایند تولید به بخش بازرگانی بازمی گردد. یک کارخانه برای تولید به مواد اولیه، ماشین آلات و قطعات نیاز دارد. این الزامات باید خریداری، حمل و فرایند انتقال آن به کشور بیمه شود، اینکه این تجهیزات از کدام بازار خریداری شود، در چه سطحی از فناوری تهیه شود، چه زمانی وارد و چطور از گمرک ترخیص شود، همه از مسائل بازرگانی است.در ادامه زمانی محصول را ساختیم، اینکه چه محصولی را به سفارش کجا بسازیم، محصول چه ویژگی ها و اندازه ای داشته باشد، برای کدام بازار و تقاضاکننده تهیه شود، با چه سلیقه ای ساخته شود و با چه محصولات دیگری باید رقابت کند، از مسائلی است که در بخش بازرگانی حل وفصل می شود. حمل ونقل، انبارداری و مخاطب محصول نیز از مباحثی است که در بازرگانی درباره آن تصمیم می گیرند. مدیریت، سیاست و استراتژی ها در واردات، تعیین تعرفه ها و پیمان های همکاری، موافقتنامه ها و طرف های تجاری، همه از مسائل مهم بازرگانی است. به دنبال آن، مدیریت صادرات، بازاریابی کالا، رقبا و چگونگی ساختن، یافتن و رقابت کردن در بازارهای جهانی از این مسائل است. در شبکه توزیع داخلی نزدیک به چهار میلیون نفر در صنوف دارید که مدیریت وضعیت آن ها و شبکه توزیع از چالش های همیشگی است.
به واحدهای تولیدی که مراجعه کنید، می بینید که کمترین گلایه ها از مسائل فنی است. در ایران از نظر توان فنی و مهندسی کمبودی نداریم؛ اما مشکل این است که محصول را تولید کرده اما تقاضا نداریم. با نظام بانکی، گمرک، بیمه و سازمان های حمل ونقلی ازجمله کشتیرانی مشکل داریم. یک بررسی کوتاه نشان می دهد که 70 درصد از مشکلات واحدهای تولیدی ما مربوط با بخش بازرگانی است؛ اما وظایف و مسوولیت های بازرگانی امروز در یک چهارم یک وزارتخانه خلاصه شده است.
از سوی دیگر ما در یک بازار 400 میلیونی واقع شده ایم و ازنظر ژئوپولتیکی، هاب منطقه هستیم و برای ایفای نقش مؤثر در این بازار نیاز به نظام بازرگانی مستقل و مقتدر داریم. علاوه بر این مشکلاتی که در زمینه قاچاق، تنظیم قیمت، نظارت و کنترل بر قیمت ها، سوءاستفاده و احتکار وجود دارد، نشان می دهد که چقدر بخش بازرگانی، نیازمند وزارتخانه مستقل است.
خلاصه یادداشت منتشر شده در ایرنا