رشد 28 برابری در میزان تولید محتوای داخل، رشد 12 برابری تعداد مشترکان اینترنت پر سرعت ثابت و سیار، رشد 11 برابری ظرفیت شبکه انتقال، رشد 225 برابری تعداد شهرهای دارای پوشش نسل سوم تلفن همراه و رشد دو و نیم برابری بازار ICT در کشور، نمونه هایی از آمار و ارقام بخش فناوری اطلاعات و ارتباطات است که وقتی کنار رشد سایر بخش ها گذاشته می شوذ، چشم ها را به خود خیره می کند. اتفاقا این رشد در گزارش های دو سال گذشته بانک مرکزی هم نمایان بوده و بخش فناوری اطلاعات و ارتباطات به عنوان یکی از سه بخش اصلی اثرگذار در افزایش تولید ناخالص ملی معرفی شده است.

اما هنگامی که به وضعیت آمارهای بین المللی می نگیریم، می بینیم که با وجود رشد جهش گونه، جایگاه ایران در جهان چندان بهبود نیافته است. برای مثال یکی از مهم ترین شاخص ها، شاخص توسعه فناوری اطلاعات و ارتباطات است که اتحادیه بین المللی مخابرات آن را به صورت سالانه منتشر می کند. تمام این رشد های چند برابری در بخش های مختلف ارتباطات و فناوری اطلاعات کشور سبب شده تا رتبه ایران در این شاخص از 94 به 89 بهبود یابد.

مقایسه وضعیت کشور در شاخص های بین المللی نشان می دهد که نباید خودمان را چندان هم دست بالا بگیریم. درواقع عددهای رشد در بخش فناوری ارتباطات و اطلاعات در بسیاری از نقاط جهان تصاعدی و نجومی است و همین میزان رشد، در کشورهای دیگر دنیا در حال روی دادن است. آن هم نه در مثلا 20 یا 40 کشور ثروتمند دنیا که ما در رقابت با 80 تا 110 کشور هم کار مشکلی داریم.

بنابراین اگر می خواهیم وضعیت بهتری دربرابر سایر کشورهای منطقه و دنیا در حوزه ارتباطات و فناوری اطلاعات داشته باشیم، سرعت حرکت و روش کار انجام شده در دولت یازدهم کافی نیست و وزیر جدید باید طرحی نو دراندازد.