ترجمه: محمدرضا احمدی‌نیا
منبع: BBC

این نتایج شگفت‌انگیز طی کنفرانس ابر رایانه که در ماه نوامبر و در سیاتل ایالات متحده برگزار شد، در مقاله‌ای با موضوع انتقال حجم بالای اطلاعات از سوی محققان LHC برای نخستین‌بار ارایه شد. LHC موسسه مطالعاتی است که وابسته به مرکز تحقیقات هسته‌ای اروپا (CERN) فعالیت می‌کند. CERN از بزرگ‌ترین مراکز تحقیقاتی جهان است که با صدها دانشمند در سراسر دنیا همکاری می‌کند و بزرگ‌ترین شتاب‌دهنده حلزونی جهان را در مرز سوییس و فرانسه (زیر زمین) در اختیار دارد.
دوید فاستر، معاون دپارتمان IT در CERN در کنفرانس کالتک مدیا ریالایز گفت: گردآوری برترین اندیشمندان از سراسر دنیا در LHC هدف اصلی این تحقیقات بود تا بتوانیم به کشف اسرار جهان هستی بپردازیم. بر اساس برآوردهای کالتک حجم داده‌ها در LHC در سال‌های آینده تازه رو به افزایش خواهد گذاشت.
آنها عنوان کرده‌‌اند که بیش از 100 پتابایت اطلاعات (معادل بیش از 4میلیون دیسک بلو-ری) در LHC توسط کامپیوترهایی که در آزمایشگاه‌ها ، مراکز سرور و دانشگاه‌های سراسر دنیا قرار دارند مورد پردازش، توزیع و تجزیه‌وتحلیل قرار گرفته است و این مقدار با کلید خوردن تصادم ذره و انرژی در LHC هزاران برابر خواهد بود.
برای اینکه موضوع روشن شود یک مقایسه لازم است: شرکت ورایزون FIOS که در ایالات متحده پر سرعت‌ترین اینترنت را ارایه می‌دهد، حداکثر سرعت اینترنت ارایه شده به عموم را 150 مگابیت بر ثانیه اعلام می‌کند که این سرعت چیزی نزدیک به یک هزارم سرعتی است که در آزمایش موسسه NPR به آن دست‌ یافته‌اند.
همچنین در اظهار نظری دیگر BBC سریع‌ترین خدمات اینترنتی که در بریتانیا در دسترس عموم قرار دارد را معادل 5/1 گیگابیت بر ثانیه معرفی کرده که در شرق لندن و به وسیله ویرجین مدیا به کاربران عمومی ارایه می‌شود.
اما تیمی که در انتقال اطلاعات بین سیاتل و ویکتوریای کانادا شرکت داشته مشتمل بوده از دانشمندان متخصص در زمینه انرژی‌های بالا در فیزیک و دانشمندان کامپیوتر و مهندسان شبکه و این تحقیقات توسط موسسه تکنولوژی کالیفرنیا (Caltech) رهبری و از سوی دانشگاه‌های ویکتوریا، میشیگان، مرکز تحقیقات هسته‌ای اروپا و دانشگاه بین‌المللی فلوریدا حمایت می‌شده است.
سرعتی که دانشمندان در این تحقیق توانستند به آن دست پیدا کنند رقمی است که شاید در 50 سال آینده قابل استفاده باشد زیرا زیرساخت‌های مورد نیاز آن هنوز در تیراژ عمومی در دسترس و به‌صرفه نیستند. برای توضیح بیشتر باید یادآوری شود که فیبرهای نوری فعلی تنها تا سقف یک گیگابایت در ثانیه قابلیت انتقال اطلاعات را دارند.
این آزمایش که با انتقال داده‌های علمی بین دانشگاه ویکتوریای بریتیش کلمبیا و مرکز قراردادهای ایالت واشنگتن در سیاتل انجام شد توانست رکورد قبلی همین گروه را که در سال 2009 به رقم 119گیگابایت در ثانیه دست‌یافته بودند به عدد 186گیگابایت بر ثانیه ارتقا دهد. البته این درحالی بود که سرعت انتقال داده‌های یک‌سو به عدد 98 گیگابایت در ثانیه رسید. لازم به یادآوری است که بالاترین سرعت ارایه خدمات شبکه به کاربران عمومی 5/1 گیگابایت بر ثانیه در شرق لندن است که مسافتی حدود 212 کیلومتر را در بر می‌گیرد و با استفاده از پیشرفته‌ترین فناوری‌های روز اپتیک و با اتکا به روترهای قدرتمند شرکت تحقیقات و نوآوری شبکه کانادا که مدارهای 100گیگابایت برثانیه نیز شامل آنها می‌شود راه‌اندازی شده است.
پروژه ارایه شده در کنفرانس ابر رایانش سیاتل نه تنها پیشرفتی در سرعت انتقال داده‌ها در شبکه‌های کامپیوتری است بلکه جزو معدود پروژه‌هایی است که در آن چندین رشته مهندسی و علمی توانسته‌اند با موفقیت انقلابی را در رکوردهای ایجاد کنند. از مباحث مهمی که در کنار این پروژه به آن پرداخته شد این بود که بر اساس توانایی‌های علم فیزیک در شبکه‌های آینده حجم‌های عظیم داده‌ها چگونه مدیریت و آماده انتقال بین محل‌های دور دست با سرعت‌های بسیار بالا هستند.
روزگاری انتقال اطلاعات با استفاده از فیبرهای نوری به‌جای کابل‌های تلفن و وسایل مرسوم آن دوره به نوعی رویا به نظر می‌رسید اما امروزه یکی از امور متداول زندگی مردم شده است که دیگر کمتر از آن را نخواهند پذیرفت. اما مبحث انتقال داده‌های تازه بحث دیگری است، این شیوه نوین جابه‌جاکردن حجم‌های وسیع اطلاعات چیزی نیست که حتی در رویای فیبر نوری بگنجد. این پروژه‌ای است که برای دانشمندان فیزیک و اخترشناسان که در فضا به جست‌وجو می‌پردازند و نیازمند انتقال اطلاعات حجیم از میلیون‌ها کیلومتر آن طرف‌تر هستند، مراکز نظامی که نیازمند اطلاعات کامل و دقیق و سریع از سراسر جهان هستند و حتی برای خبرگزاری‌های بزرگی که در هر ثانیه نیازمند انتقال چند تریلیون کلمه به سرورهای‌شان برای پردازش و دسته‌بندی هستند به منزله آینده حیات‌شان تلقی شده و چشم‌انداز قرن آینده در ارتباطات محسوب می‌شود.