عضو کمیسیون نرم‌افزارهای سازمانی نصر تهران:
کمبود قدرت مالی و رقابت فرسایشی، چالش‌های مزمن صنعت نرم‌افزار ایران هستند
تاریخ انتشار
شنبه ۸ آذر ۱۴۰۴ ساعت ۱۱:۳۳
آی‌تی‌من- امیرمسعود اسکوئیلر، عضو کمیسیون نرم افزارهای پیشرفته سازمانی و رئیس شورای راهبردی مرکز داوری، اظهار کرد: کمیسیون نرم افزارهای پیشرفته سازمانی یکی از بازوهای فنی سازمان نظام صنفی است و به موارد مرتبط به تولید، توسعه و پشتیبانی تولیدات نرم افزاری سازمانی می‌پردازد. اعضای کمیسیون از میان مدیران شرکت‌های خصوصی انتخاب می‌شوند. در جلسات کمیسیون مواردی از قبیل مطالبه‌گری در امور صنفی، تنظیم مستندات و استانداردها بهبود روابط کارفرما و پیمانکار و همچنین تسهیل در ارتباطات صنف با یکدیگر و با کارفرمایان آن مطرح میشود.
به گفته رئیس شورای راهبردی مرکز داوری، نمایندگان کمیسیون نرم افزار تلاش دارند در جلساتی که به این حوزه مرتبط است شرکت کنند و نظرات اعضای صنف را در جمع دست اندرکاران صنفی و نمایندگان دولتی و خصوصی ارائه کنند. همچنین کمیسیون در امور مرتبط طرف مشورت قرار می‌گیرد، علاوه بر آن، خدمات اجرایی اعم از تولید و ارائه گزارشات فنی و غیر فنی نیز از اقدامات کمیسیون است. بسیاری از این تولیدات به سفارش صنف یا نهادهای دولتی انجام میشود و نهادهای دولتی و خصوصی از خروجی‌ها و گزارشات صنف به عنوان سازمان معتمد برای تنظیم مصوبه‌ها و تدوین آئین نامه‌ها، استفاده می کنند.
عضو کمیسیون نرم افزارهای پیشرفته سازمانی در ادامه در پاسخ به سوالی درباره مهم‌ترین اقدام فوری برای بهبود وضعیت صنعت نرم‌افزار، تصریح کرد: پاسخ به این سوال بسیار دشوار است. شرکت‌ها برای آن که بخواهند پایدار و مقاوم بمانند و نقش خود را در بازار فناوری درست ایفا کنند، باید ترکیبی از امور مالی، نیرو انسانی، فناوری و بازار را هوشمندانه مدیریت کنند، حال اگر موفق شدند که این کار را انجام دهند باید دانش خود را پا به پای رشد فناوری به روز کنند و اگر این شرکت‌ها، شرکت‌های حوزه فناوری باشند، به دلیل سرعت زیاد رشد این حوزه، این کار برایشان به مراتب سخت تر خواهد بود.
به گفته او این شرکت‌ها شاخه‌ای تخصصی از کاربرد علوم کامپیوتر را انتخاب کرده و در آن به فعالیت می‌پردازند که بتوانند در یک حوزه تخصصی پیشرفت کنند و حرفی برای گفتن داشته باشند و انرژی شان در زمینه‌های مختلف پراکنده نشود. برای شروع تصمیم عاقلانه‌ای است، ولی بعد از مدتی بازار در همان زمینه، پر از رقبای ریز و درشت میشود و رقابت سخت‌تر شده و این فرصتی است برای کارفرما که قیمت‌ها را پایین بیاورد یا قابلیت‌های متعددی درخواست کند که گاه باعث میشود که یک محصول تبدیل به تعدادی محصول سفارشی سازی شده شود و کار نگهداری و پشتیبانی آنها دشوار و پرهزینه شود. یکی از دلایلی که شرکت‌های نرم افزاری نمی‌توانند بزرگ شوند همین است.
اسکوئیلر با بیان اینکه شرکت‌های کوچک نمی‌توانند بعد از مدتی رشد کنند، متوسط شوند و باز پس از زمانی دیگر بیشتر رشد کنند و شرکتی بزرگ شوند، گفت: شرکت‌های بزرگ، بزرگ به وجود می‌آیند. علاوه بر آن شرکت‌های کوچک و متوسط از قسمتی از بازار تولید سیستم‌های بزرگ محروم هستند و نه تنها بزرگتر نمی‌شوند، بلکه سعی می‌کنند هزینه‌ها را پایین بیاورند و از خیر تحقیق و توسعه، تست و مستند سازی و آموزش پرسنل و تبلیغات می‌گذرند. این وضعیت باعث درجا زدن و عقب افتادن و به دنبال آن از دست دادن نیروهای ارزشمند و کوچک‌تر شدن شرکت‌ها میشود.
عضو کمیسیون نرم افزارهای پیشرفته سازمانی در ادامه با بیان اینکه کارفرماهای بزرگ هم ترجیح می‌دهند کار را به شرکت‌های بزرگتر بدهند که اگر در پرداخت صورت وضعیت‌ها تاخیر شد، کار پروژه‌ها متوقف نشود و شرکت‌ها برای ادامه کار بنیه مالی کافی داشته باشند، اظهار کرد: شرکت‌های بزرگتر می‌توانند با کارفرما قراردادهای بهتری تنظیم و امضا کنند، نیروهای بهتری جذب کنند و نیروهایشان را راضی‌تر نگهدارند، آموزش و تحقیق و تست و مستندسازی را هم انجام دهند و امنیت شغلی را با رضایت شغلی توامان فراهم کنند. همچنین اگر این شرکت‌ها بخواهند صادراتی داشته باشند برایشان پرداخت هزینه ارزی برای فعالیت بازاریابی در خارج از کشور شدنی‌تر است و اگر بخواهند می‌توانند از امکانات بازار سرمایه هم استفاده کند. اگر این شرکت‌ها وارد بورس شوند شفاف و مورد اعتماد هستند و تامین مالی برای آنها راحت‌تر انجام میشود و می‌تواند سهام خود را به صورت اصولی و ضابطه‌مند خرید و فروش کنند یا سهامی را به پرسنل واگذار کنند.
رئیس شورای راهبردی مرکز داوری در پایان تاکید کرد که در مجموع شرکت‌های بزرگ می‌توانند امور مالی، نیرو انسانی، فناوری و بازار خود را هوشمندانه‌تر مدیریت کنند و پایدارتر و مقاوم‌تر بمانند. اگر شرکت‌های کوچک و متوسط بتوانند با هم کنار بیایند و با همدیگر ادغام شوند و تعدادی شرکت بزرگ ایجاد کنند، با هم افزایی ایجاد شده می‌توانند مشکلات خود را بهتر مدیریت کنند. این کار ساده ای نیست ولی انجام دادن آن نیازمندی مهمی برای ایجاد تعادل در بازار فناوری اطلاعات است.
به گفته رئیس شورای راهبردی مرکز داوری، نمایندگان کمیسیون نرم افزار تلاش دارند در جلساتی که به این حوزه مرتبط است شرکت کنند و نظرات اعضای صنف را در جمع دست اندرکاران صنفی و نمایندگان دولتی و خصوصی ارائه کنند. همچنین کمیسیون در امور مرتبط طرف مشورت قرار می‌گیرد، علاوه بر آن، خدمات اجرایی اعم از تولید و ارائه گزارشات فنی و غیر فنی نیز از اقدامات کمیسیون است. بسیاری از این تولیدات به سفارش صنف یا نهادهای دولتی انجام میشود و نهادهای دولتی و خصوصی از خروجی‌ها و گزارشات صنف به عنوان سازمان معتمد برای تنظیم مصوبه‌ها و تدوین آئین نامه‌ها، استفاده می کنند.
عضو کمیسیون نرم افزارهای پیشرفته سازمانی در ادامه در پاسخ به سوالی درباره مهم‌ترین اقدام فوری برای بهبود وضعیت صنعت نرم‌افزار، تصریح کرد: پاسخ به این سوال بسیار دشوار است. شرکت‌ها برای آن که بخواهند پایدار و مقاوم بمانند و نقش خود را در بازار فناوری درست ایفا کنند، باید ترکیبی از امور مالی، نیرو انسانی، فناوری و بازار را هوشمندانه مدیریت کنند، حال اگر موفق شدند که این کار را انجام دهند باید دانش خود را پا به پای رشد فناوری به روز کنند و اگر این شرکت‌ها، شرکت‌های حوزه فناوری باشند، به دلیل سرعت زیاد رشد این حوزه، این کار برایشان به مراتب سخت تر خواهد بود.
به گفته او این شرکت‌ها شاخه‌ای تخصصی از کاربرد علوم کامپیوتر را انتخاب کرده و در آن به فعالیت می‌پردازند که بتوانند در یک حوزه تخصصی پیشرفت کنند و حرفی برای گفتن داشته باشند و انرژی شان در زمینه‌های مختلف پراکنده نشود. برای شروع تصمیم عاقلانه‌ای است، ولی بعد از مدتی بازار در همان زمینه، پر از رقبای ریز و درشت میشود و رقابت سخت‌تر شده و این فرصتی است برای کارفرما که قیمت‌ها را پایین بیاورد یا قابلیت‌های متعددی درخواست کند که گاه باعث میشود که یک محصول تبدیل به تعدادی محصول سفارشی سازی شده شود و کار نگهداری و پشتیبانی آنها دشوار و پرهزینه شود. یکی از دلایلی که شرکت‌های نرم افزاری نمی‌توانند بزرگ شوند همین است.
اسکوئیلر با بیان اینکه شرکت‌های کوچک نمی‌توانند بعد از مدتی رشد کنند، متوسط شوند و باز پس از زمانی دیگر بیشتر رشد کنند و شرکتی بزرگ شوند، گفت: شرکت‌های بزرگ، بزرگ به وجود می‌آیند. علاوه بر آن شرکت‌های کوچک و متوسط از قسمتی از بازار تولید سیستم‌های بزرگ محروم هستند و نه تنها بزرگتر نمی‌شوند، بلکه سعی می‌کنند هزینه‌ها را پایین بیاورند و از خیر تحقیق و توسعه، تست و مستند سازی و آموزش پرسنل و تبلیغات می‌گذرند. این وضعیت باعث درجا زدن و عقب افتادن و به دنبال آن از دست دادن نیروهای ارزشمند و کوچک‌تر شدن شرکت‌ها میشود.
عضو کمیسیون نرم افزارهای پیشرفته سازمانی در ادامه با بیان اینکه کارفرماهای بزرگ هم ترجیح می‌دهند کار را به شرکت‌های بزرگتر بدهند که اگر در پرداخت صورت وضعیت‌ها تاخیر شد، کار پروژه‌ها متوقف نشود و شرکت‌ها برای ادامه کار بنیه مالی کافی داشته باشند، اظهار کرد: شرکت‌های بزرگتر می‌توانند با کارفرما قراردادهای بهتری تنظیم و امضا کنند، نیروهای بهتری جذب کنند و نیروهایشان را راضی‌تر نگهدارند، آموزش و تحقیق و تست و مستندسازی را هم انجام دهند و امنیت شغلی را با رضایت شغلی توامان فراهم کنند. همچنین اگر این شرکت‌ها بخواهند صادراتی داشته باشند برایشان پرداخت هزینه ارزی برای فعالیت بازاریابی در خارج از کشور شدنی‌تر است و اگر بخواهند می‌توانند از امکانات بازار سرمایه هم استفاده کند. اگر این شرکت‌ها وارد بورس شوند شفاف و مورد اعتماد هستند و تامین مالی برای آنها راحت‌تر انجام میشود و می‌تواند سهام خود را به صورت اصولی و ضابطه‌مند خرید و فروش کنند یا سهامی را به پرسنل واگذار کنند.
رئیس شورای راهبردی مرکز داوری در پایان تاکید کرد که در مجموع شرکت‌های بزرگ می‌توانند امور مالی، نیرو انسانی، فناوری و بازار خود را هوشمندانه‌تر مدیریت کنند و پایدارتر و مقاوم‌تر بمانند. اگر شرکت‌های کوچک و متوسط بتوانند با هم کنار بیایند و با همدیگر ادغام شوند و تعدادی شرکت بزرگ ایجاد کنند، با هم افزایی ایجاد شده می‌توانند مشکلات خود را بهتر مدیریت کنند. این کار ساده ای نیست ولی انجام دادن آن نیازمندی مهمی برای ایجاد تعادل در بازار فناوری اطلاعات است.
مرجع : نصر تهران
