آی‌تی‌من- زهرا بختیاری اظهار داشت: در زمانی که جهان بیش از هر دوره‌ای به نقش‌آفرینی نوآوران، استارت‌آپ‌ها و شرکت‌های دانش‌بنیان در معماری آینده اقتصاد توجه می‌کند، بازخوانی وضعیت اقتصاد دیجیتال در ایران ضرورتی دوچندان یافته است.

وی افزود: در افق برنامه هفتم توسعه، ارتقای سهم اقتصاد دیجیتال از هفت به ۱۱ درصد تولید ناخالص داخلی هدف‌گذاری شده است، اما واقعیت‌های میدانی و ارزیابی سیاست‌گذاران فناوری اطلاعات نشان می‌دهد که سهم واقعی این بخش هنوز فراتر از چهار درصد نیست.

بختیاری ادامه‌داد: این شکاف عمیق، حاصل سه مانع جدی است؛ کمبود منابع مالی، فرسودگی و پیچیدگی قوانین و رگولاتوری‌های موازی و کند که چابکی لازم را ندارند. طبیعی است که چنین موانعی مسیر توسعه مدل‌های نوین کسب‌وکار و تلاش کارآفرینان را دشوارتر از همیشه می‌کند.

وی در تحلیل ابزارهای توسعه‌ای ادامه‌داد: مولدسازی دارایی‌ها می‌توانست به‌عنوان یکی از سیاست‌های کلیدی برای تقویت زیست‌بوم کارآفرینی دیجیتال و تسریع توسعه اقتصاد نوین نقش‌آفرینی کند. در بسیاری از کشورها، انتقال منابع از دارایی‌های غیرمولد به عرصه‌های نوآورانه، جهش‌های اقتصادی جدی ایجاد کرده است. اما در ایران، بی‌اعتمادی افکار عمومی (که البته بی‌مبنأ نیز نیست) نگرانی ایجاد کرده که مبادا به‌جای مولدسازی هدفمند، شاهد فروش اموال عمومی برای پوشش هزینه‌های جاری باشیم.

دبیرکل انجمن کارفرمایی شرکت‌های تولیدی دانش‌بنیان با تشریح ویژگی‌های اقتصاد امروز، تاکید کرد: ماهیت زمان و مکان در اقتصاد دیجیتال دگرگون شده است. روزگاری ساخت کشتی حضرت نوح به ۷۰۰ سال زمان، زمین‌های پهناور و سرمایه‌های عظیم نیاز داشت؛ اما امروز اقتصاد پلتفرمی نه به هکتارها زمین نیازمند است و نه سالیان متمادی.

وی اضافه‌کرد: چرخه عمر فناوری کوتاه شده و مفهوم زمان، معنایی تازه یافته است. در چنین شرایطی، فرصت‌ها در کسری از ثانیه زاده و نابود می‌شوند و فقط کارآفرینانی که در چنین سرعتی نفس می‌کشند، قادر به خلق ارزش هستند. اما اگر ساختارها انعطاف نداشته باشند، نه اقتصاد دیجیتال رشد می‌کند و نه کارآفرینی.

بختیاری با انتقاد از عملکرد برخی نهادهای متولی گفت: بسیاری از فرصت‌ها یا از دست رفته‌اند یا در نتیجه تصمیم‌گیری‌های نادرست چنان سوخته‌اند که اگر ققنوسی هم از خاکسترشان برخیزد، برای پرواز بال‌های کاملی نخواهد داشت.

 

ITMen